L'artiste Poem by Madrason .
L'artiste
Ze treuren als wilgen
maar zijn niet 'verlegen'
het zijn de onzichtbare handen
het zijn de zonnebranden
de koele golven
de zachte satijnen
gordijnen
verbeelden in schaduw
en zelfs na de dood
ze zingen hun lied
van oud bakeliet
ze brengen bezoek
om iedere hoek
en schreeuwen van doek
hun laatste zin "bemin",
ben een beminneling
spring, dans en
maak muziek
leef het leven
....leef jezelf. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
4/25/2024 10:40:51 AM # 1.0.0.1119
