Lart në pyllnajë
Prej flladit të pranverës dridhet lule kumbullës.
Nëpër muzg vështroj një shapkë që larg fluturon..
Mbi të thatat kreshtat kapërcen rrëpirë pas rrëpire.
Fluturimi i saj të kristaltin qiell prrushëzon.
Me nerving e gjakut tw burgosur zemra mw haron
Prej rrahjes së flatrave fryma buzëve seç më mpihet,
Ikën, ikën shapka e përhumbur mal.
E mali mbi qerpikët e mi, hesht e zw e dridhet.
Ah, ç'mu ktheve në një bujtinë të verbër hidhërimi!
Në Nimfë gjethnajash me fërgëllimën e argjëndërimeve.
Një herë të vetme s'më fole me gjestet e tua të harrimit.
Bregores së lotëve s'i mbolle kalemat e tu tw ëndërrimeve.?
Më kot unë pres të më kthehesh përsëri.
Livadhit të të shoh si anija ankoruar tutje nw liman.
Me shfryrjet e tua të kobshëme të largësisë të më vish..
Me kalërimin e marrosur të qiparisave të fshikëlluara.
Sa kohë që s'të kam pare, e s'di nwse do tw shoh njw ditw
Sa vite sytë m'i qullën k'to përfytyrime zëmërake.
O beniaminia ime e bukur, O ti urejtja ime e ëmbëlake.…
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem