Mijn Huis Heeft Gladde Tegels Poem by Zyw Zywa

Mijn huis heeft gladde tegels
muren, die de wrekers wit wassen
van de geronnen noodzaak
om uit de weg te ruimen

wie op anderen neerkijkt
achter dekmantels werkt
niet voor rede vatbaar is
of anders anders is

Uit de hulzen van de kogels
waarmee ze verdoofd zijn
spint een automaat spoelen
vol koperdraad

voor het elektrische skelet
van de wereld dat alles geleidt
en feiten, wetenschap en schoonheid
egaliseert tot menige woede ontploft

Misschien is het ijdele waanzin
in jouw ogen, in een verhit hoofd
is het onontkoombaar
de poëzie van verzet