Minder Spreken Zegt Genoeg Poem by Madrason .

Ik boog me over mezelf heen en keek naar binnen
mijn eigen peeping tom, ik zag een hart met een gat
vogels in de kamers pikten er op los ik was de klos
ik had verzuimd mijn oor inwendig te doen horen
en toen schoot het me weer te binnen
ik ben geen klaagmuur of een buur waarop men
zonder meer wat stenen werpen mag,
ik ben geen kotsbak voor een anders onvermogen
maar waarom schenk ik dan de liefde
wijs ik op de bel, het lampje richting antwoord
ik ben gewoon een les vergeten die verstoord
voorbij aan de brandpunten van je eigen vermogen
brand een gat in eigen ogen, liefde maakt blind
het is daar op de zijden draad van zelfvermogen
-die blinde vlek van alle leermomenten-
de kunst om de balans erin te houden
vederlicht en niet te zwaar te zijn
noch voor jezelf, noch voor de ander
de kosmos stroomde weer bij me naar binnen
ik gaf de vogels zaden en zalfde mijn eigen wonden. M