Misogynisten Poem by Madrason .

De Misogynisten misten iets
geen wonder van extase zien
uit het diepste diep gevlochten
nooit de mooie curves zien
uit de allernauwste krochten
geen eruptie diep beleven
langs de allerscherpste bochten
van het nauwe leven leven
kronkelend in dit bestaan
liefde, warmte en de wijsheid
zijn hun allergrootste vrees
immer blijven ze verstoken als een wees
zoekend klein naar Muttilein
steeds maar op hun tenen gaan
verstomd, verbaasd, en bovendien
verdwaasd staan kijken
-spijkers op laag water zien-
als naar levenloze lijken
als naar reeds gesprongen dijken
als naar hun verstoken min
met hun dikke mannen-kin
en dan plots daar staan te zeiken
van "wat dit alles geeft voor zin! " M