Nabati Poem by Madrason .

Wind waait zachtjes
tussen de rokjes, spleetjes
waar kristallen stralen
verdwalen de gedachtes
oh woestijn waarom
waarom mag het niet
mag het lied niet
van de vrouw zijn
voor de vrouw zijn
wanneer klimt de hengst
eens van zijn extra merrie af
wanneer zal haar pad geëffend
treffend voor haar schoonheid
zijn
ach het ondulerend zand
langs haar vingers glipt het
onbegrijpbaar ongrijpbaar
weg als een gazelle van
het ongekend moment. M