Natuurkind Poem by Madrason .

Er was een meisje dat leefde diep in de bossen
ze speelde met haar merries en haar rossen
ze spinde wol en garens volle klossen
en at frambozen volle trossen.

Ze weefde vrolijk luchtkastelen
en bonte dromen om te delen
in schilderijen om te spelen
ja ze genas ons om te helen.

ze wilde groeien als een vrouw
en bouwen aan een rond gebouw
en voor de schepen aan getouwen
ze wilde ieder wel en al vertrouwen.

Toen kwamen er de mensen aan
met graafmachines in de bodem gaan
ze lieten weing van de bomen staan
en stuurde ook haar dromen uit de laan.

Het bos -haar huis- werd leeggehaald
en al te plukken steeds gekaald
al wat er falen kon gefaald
er komt een dag......................
waarop men het gelach betaald.

Er was een meisje dat leefde diep in de bossen
ze speelde met haar merries en haar rossen
ze spinde wol en garens volle klossen
en at frambozen volle trossen.

Madrason 07-06-2013