Ont-Moeten... Poem by Madrason .

Volgepakt van top tot teen
waar gaan we nu dan heen
we weten nog niet waar naar toe
we weten ook niet hoe
we willen heerlijk doelloos zijn
niet meer in doel gevoelloos zijn
we willen af van het chagrijn
van dat steeds maar moeten, pijn
van de constante legitimatie
waar ligt het pasje, past niet meer
ik ben het spoor nu bijster
ik heb het mezelf gegund
een enkele reis als ware stunt
ik roep niet meer in de woestijn
maar wil gewoon in Zandvoort zijn
zo heerlijk klein in eigen land
en zalig doelloos liggend aan het strand. M