Over Hokjes En Geesten Poem by Madrason .

De mot in de pot slaat zijn vleugels kapot
wil men de vlinder vangen zal het sterven
zoals een hart aan lijf ontrukt
men kijkt verrukt naar kloppend leven
dat even teer en schoon en luchtig lijkt te zweven
de mot in de pot slaat zijn vleugels kapot
wil men de vlinder vangen zal het sterven
zoals een hart aan lijf ontrukt
men is en blijft als kwetsbaarheid
men kan een lijfje stijfjes verven
maar dat verandert nooit in Thoth of God
het raakt alleen soms eventjes haar vleugels kwijt! M