પશ્યાતાપ ની આગpashyataap Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

પશ્યાતાપ ની આગ

કઈ ના આવ્યું હાથ
જેણેછોડ્યો સંગાથ
ભરવા તો ગયો બાથ
હવા એ પણ છોડ્યો સાથ।

હવે તો શબ્દ પણ નથી લખાતો
લખેલું પણ નથી વાંચી શકતો
અરે તરસે છે કાન, સાંભળવા માટે
ભૂલી ગયો છે, સઘળી વાતો તરભેટે।

પ્રેમ ને તરછોડી, વિદાઈ લીધી
પારેવડાની પાંખો, કાપી દીધી
તેણે તો તરફડી, ને દીધી જાન
પછી ક્યાંથી કહું હું તને મહાન?

પ્રેમ નો મહામૂલો વારસો
તેં તો કર્યો એનો ફારસો
બે દિલો ને દીધો તે કારમો ઘાત
તેણેતો દીધા પ્રાણ, પામી ઘણો આઘાત।

મન થી સમજી જાજો
આવી ભૂલો કદી ના કરજો
પછી તો છે મરજીઉપરવાળા ની
પશ્યાતાપ ની આગ જોઈએ જીરવવાની।