Perfumes Of A Pensive Fall Poem by THEODOROS MANTAS

Little times of solitude,
roads of scanty longitude,
in a world where leaves are doomed to fall
and spates of wistful colors fill the soul.
Seek reminders of the past
within amber hips of mast
that is ample on the boughs and
has something mystical
something intrinsical, very atypical
known only to the human soul
that strolls around holding a tiny torch
prospecting for a shred of God
in a calm and peaceful quad
that is full of colors and
perfumes of a pensive fall.


Φθινοπωρινό άρωμα

Μια στιγμή μοναχική, μια μικρή διαδρομή, σε 'να κόσμο φθινοπωρινό που αγάπα το χρώμα το νοσταλγικό, που τις μνήμες τις ζητά σε κάτι φύλλα κιτρινωπά που 'ναι μύρια στα κλαδιά και 'χουν κάτι μαγικό κάτι το κρυφό το πολύ προσωπικό που το ξέρει η ψυχή του ανθρώπου που προχωρεί με ΄να δαυλό μικρό αναζητώντας το Θεό σε 'να τόπο ειρηνικό σε ΄να τόπο μουσικό που 'χει και χρώμα και άρωμα φθινοπωρινό...

I would like to thank Mr. George Politis for his excellent translation of my poem