પુણ્યના પાસા Punya Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

પુણ્યના પાસા

સુખ વહેંચવા પણ સંગત જોયે
જે દુઃખ ને સમજે અને રોયે
આંખમાં આંખ પરોવે
દુખડા ને ધીરે ધીરે ભુલાવે।

આવી વ્યક્તિ તો ભગિની જ હોય
જેને આપણા જેવીજ લાગણી હોય
'હું તારી હારેજ છું" તારી સાથેજ મરીશ
તારા સુખ ની ઘડી લાવીને જ જંપીશ।

નહિ મળે આવી વ્યક્તિ
જેને હોય અનુભૂતિ
જે ઉભો રહે અડીખમ જયારે આવે વિપત્તિ
માને સંબંધ ને એક મુલ્યવાન સંપત્તિ।

તમે સુખ નો પણ પુરેપુરો અનુભવ નથી કરી શકતા
વારે વારે ચોરી થઇ જવાના વિચારો આવતા
'ઘરના જ માણસો દગો આપશે' એ વિચારો નીંદર ના આવવા દેતા
આવું વિચારો એટલે ડાયાબિટીસ અને અનિંદ્રા નો ભોગ બની જતા।

સુખ ને પણ વહેંચી ને ભોગવો
દોસ્તો ની જોડે ખુબજ મોજ ઉડાવો
ખાવો પીવો ને ખુબ દાન કરો
જે બચે તેના સદુપયોગ માટે વિચારો।

નથી આ તારું કે નથી બીજાનું
મળ્યું છે તને પુણ્યના પાસા નું
જેટલો વાપરશો ઉત્થાન ગરીબો માટે
વૃદ્ધિ પણ વધશે જયારે મળશે દુઆ તેના સાટે।