De mist stijgt als een dak boven de bomen
is dat de bode dat er iemand aan zal komen
de alpenhoorn raast in de ochtend dauw
gedreven worden zwijnen in het nauw
het uur des oordeels, het harde knallen
het eten is te neer gevallen
het warme bloed, het lauwe lijf
dat juist nog woudgod tot verblijf
zie het wordt reeds licht, de zon straalt
langs de bomen op het oog
dat zo eventjes nog zacht bewoog! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem