Ik bedrijf de liefde met Bianca
want ze is zo pril, zo heerlijk blank ja
de tederheid van haar huid en licht
alweer bevlek ik je met mijn gedicht
je ontheft me telkenmale van gewicht
en doet me dalen in je melkvacht
zodat ik weer wat minder zwaartekracht
beproef en lettertjes laat dansen om jouw zijn
ze krabbelen gitzwart zo op jouw huid
zo verlos je me van existentiepijn
ik penetreer en reflecteer een bruid
een spiegel onbevlekt ben ik niet meer
en daardoor ben ik vaker niet alleen
maar inkt verbleekt langs pennenveer
veel sneller dan ons ware samenzijn........
dan nog bleef ik je trouw, al bleek dit alles schijn!
. M
PS: Bianca is een Italiaanse meisjesnaam. Het betekent `witte, blank, eerlijk`.
Sunday, March 28, 2021
Topic(s) of this poem: poetry