Stil-Leven, Een Pauze Poem by Madrason .

Een tuba heeft zich zelf geframed
in het raam naar de wereld toe
sneeuw en lachende kinderen op straat
de zon straalt met dat witte licht
het goud klimt van de tuba af
de avond komt en ook de nacht
de kitschverlichting op het classicisme
overtreft alle ismen al is men zich
er niet zo zeker meer van
wie zal straks de klanken-fee
aan jouw gouden lokken ontlokken
wie speelt straks de planken stuk
al in een zaal vol met vlokken
alsof jezelf, gerond in staal
en onverhoeds zeer onverschrokken
tot leven kwam in dit verhaal,
wie rukt je verstomd in kilte
uit die roest en ook uit deze stilte. M