‘stille' Getuigen Poem by Madrason .

Hier staan ze dan de stille getuigen
van roestig staal vertellen hun woeste verhaal
geen ruimte voor interpellatie noch interpretatie
het volk is door de verheven taal
der hoge heren reeds verdreven
en als je zwijgt dan hoor je heel misschien
getik, gekraak, een typemachine
een Wagnersymfonie in drieën
zelfs bij een Radetzkymars niets
dan alleen gebroken schenen
maar ook die voorheen woeste dans
is reeds verdwenen
uit de gebroken worteltenen
en ginds van achter uit de rots klinkt er plots
muziek
een verdwaalde jongen heeft
een koffergrammofoon
in deze puin gevonden
er aan gezwengeld en hem opgewonden
een grijze bakelieten half versleten plaat
vol zandstof en waarop geschreven
staat
‘Josephine Baker', het moet gezegd
dat is niet slecht
daar klinkt weer werkelijk hoop op leven. M