Stille optocht Poem by FADHIL AL-AZZAWI

Met mijn handen in mijn zakken vol met gaten
ging ik de straat op.
Ik zag hoe ze mij heimelijk begluurden
Van achter de glasramen van de warenhuizen en de cafés.
Toen kwamen ze halsoverkop naar buiten
En gingen mij achterna.

Met opzet bleef ik staan
om een sigaret aan te steken.
Ik draaide me om
als iemand die met zijn rug de wind wil ontwijken
Ik wierp een vluchtige blik op de stille optocht.
Dieven, koningen, moordenaars, profeten en dichters
Sprongen van overal tevoorschijn
Ze liepen achter mij,
wachtend op een teken.

Verbaasd schudde ik het hoofd
en liep verder,
terwijl ik een populair liedje floot
Ik deed alsof ik meespeelde in een film.
Alsof alles wat ik moest doen
voorwaarts lopen was.
Altijd maar voorwaarts …
tot het bittere einde.