તે જ જોવાનું..tej jovaanu Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

તે જ જોવાનું

નજર લાગી છે આજે
કહેતા પણ મન લાજે
આપને ક્યાં ઉભા છીએ?
સ્નેહ ની સરવાણી ને ભુલાવી ચુક્યા છીએ

આપને જ પથ ભૂલ્યા છીએ .
'પાણી ની પરબ નું મૂલ્ય' ચૂકવવા નીકળ્યા છીએ
ક્યાં છે આજે નવપલ્લવિત જીવન?
કોને શોધી ને કરશું નવજીવન!

આજે પણ મન માં ઓરતા છે
નદી ના પુર પણ ઓસરતા હોય છે
પણ કેમે કરીને કૈંક કરવાનું મન થાય છે
જાણે કોઈ રૂપવતી સ્ત્રી ને જોઈ 'ઘર માંડવાનું મન થાય છે'

કદાચ નદી એ વહેંણ બદલ્યું હશે
માણસે પણ તોલી ને જ કહેણ કહ્યું હશે
પણ મુલવજો એના કહેણ ને
કૈંક તો એનો મર્મ હશે ને?

'હું ભૂલો પડી' ને પણ પાછો વળું તોય ઘણું
આપને માનવી ને શાનું હોય રીસામણું?
'બસ મળે કોઈ સામે' તો ધીરે થી પૂછવાનું!
અંતર મન ને જન્જોડવાનું એક જ બહાનું

હું તો બસ પથગામી
નર્યો સામાન્ય આસામી
મારે તો બસ ભવ નું ભાથું જ બાંધવાનું
કોઈ ને પણ દુખ નાં લાગે તે જ જોવાનું