Tevredenheid Poem by Madrason .

Uit het niets schiep God zelf alles
aan ons, de mens, had hij een wil gegeven
en daarbij is het ook toch steeds gebleven
het staat zelfs in Het grote Boek geschreven
maar Hercules, een zoon van mens en God
daar tussen in bestemd leefde zijn Lot
als halfgod was hij de hoop der mensen
hij toonde wat de mens vermag
te smeden uit zijn wensen
zoals God in zijn zeven dagen zelf zag
toen Iets aan Niets vroeg wat hij graag zou willen
alsof die niets bezat of niets te eten had
werd deze wakker in het licht en stond te gillen
trillend op zijn benen was de vonk in hem ontstoken
wat altijd eeuwig zeer tevreden weg geloken
en zo raakten de Werelddingen uit balans
en werd de dobbelsteen tot kans des mensens dans
hij die een Wil gekregen en toch nooit gelukkig was
liep blinkend met goud en met diploma's en met een Guccitas
en Hercules moest uit succes steeds alles weer verliezen
en kreeg het leven lang betonnen kansen voor zijn kiezen
zo zweefde hij tussen de brij van zure pruimen, schone minnen
want tussen Niets en Iets daar kruipt de worm die Onrust heet
en als die je te pakken heeft dan heeft ze altijd beet
en vreet ze telkens diep in het geweten binnen! M