In het aarshol van de aarde
zware benen, lokmachines
kon je alle mensen vinden
ze waren niet zoals de blinden
in Dantes grot beland
of was het die van Plato
hun glimmende lijven
de duizenden stijven
op het moddervegen doek
en hen allen tot cadeau
zingt Wittgenstein een Wagnerlied
Tout le Monde est Debut
allen, ja allen waren ze op zoek
de student met zijn professor
de moeder met haar dochter
allen deden het duivelswerk
in deze terracotta schuilkerk
met hun honderdduizend tenen
op jacobsladders die vaak kraakten
waarover honderd monden braakten
en er ook velen in verdwenen
allen dalend naar Talent verloren
stijgend voor een kalf Oro genaamd
zo leken ze allemaal heus waar
toch wel heel eventjes herboren! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem