Vallen Uit De Hel Poem by Madrason .

Daar ligt je lede lichaam op de straat
en alle hulp die komt zeker te laat
je had dat beeld niet voor je toch
je dacht dat je kon vliegen toch
maar aan dat joch dat je zo ziet
daar dacht je toch wel aan of niet
moeten we boos worden over een roos
die weigert 's morgens op te staan
die lacht als was het steeds een traan
die niet meer langer koos voor waan
het werd te zwaar de zwaarte kracht
wie had dat nu van jou verwacht
je was een voorbeeld voor zo velen
die graag je schaduw met je wilden delen
al was het maar voor een moment
ze mochten je maar jij bleef ongekend
je was te streng voor allen bent gevallen
als een engel met haar vleugels vol van teer
zo viel je uit je hel al op de hemel neer
maar voor ons was dat gewoon de harde aarde
welke geschokt je tere mooie lichaam baarde
en zo ontwaarde ieder plots vergank'lijkheid
waar is ze nu dan toch die kanjer van een meid! M