Waarom ik niet nar het buitenland vlucht Poem by Paul-Eerik Rummo

1.
Liefhebben (ik bedoel daarmee: zwak
kunnen zijn en volkomen, volkomen
onverstoorbaar, wat er ook gebeurt),
kortom, liefhebben en gedichten schrijven
kun je tenslotte overal en leven
kun je er tenslotte nergens van.

2.
He lukt niet altijd om zwak te zijn
en rond te trekken met het dichtende dier
in jezelf, en soms
slaapt dat ook lang, en soms glijdt de liefde uit je hand,
en ben je in omstandigheden die je dwingen listig, moedig,
wreed, reuzelistig, reuzemoedig te zijn -
zoals ergens anders vast ook? Ik weet het niet.

3.

Daar staat iemand met gemengd bloed,
hier Zweed, daar zigeuner,
wat Fins en Ingermanlands, Deens en Pools blauw,
Nederduitse adel, in zijn laatste jaarringen Russisch,
vermengd met kreupele geslachten uit de diepste provincie, incest,
bovendien bij vlagen haast uitgeroeid
door oorlogen en pestepidemieën, alleen
de taal heeft nog bloed, alleen de taal is nog
min of meer gezond en oud, alleen de taal werkt nog, daar staat
een man, daar staat een man, dar staat iemand met gemengd bloed,
de twijfelachtige, uiterst twijfelachtige nakomeling
van jagers en zeelieden
(`bescherm de vrijheid!´, bescherm haar, stop haar in het bos
onder het mos, verberg haar op zee) - maar
van wie stamt hij af, waar komt hij vandaan,
[- -]
waar komt die man vandaan die daar staat,
de ontslapen Kalevipoeg op zijn nek, zijn benen door eigen
domheid afgehakt, de vliegtuigen donderen
over zijn hoofd en hij staat daar
en probeert Finoegrisch te mediteren,
het bos is dun, de zee versperd, de grens
versperd, daar staat hij
en vlecht soms een buitenlandse grap in voor het publiek,
daar staat hij tussen zijn jeneverbessen en zijn gotiek
die je nergens anders op de wereld vindt,
de jeneverbessen die net tot zijn nek komen en de gotiek
waar hij niet meer mee verbonden is dan met een minaret.

4.
War betekent `vluchten´ eigenlijk?
God allemachtig, ja, inderdaad, waarom ook niet,
als je niet gewoon weg kunt gaan
en niemand je hier nodig heeft?
Angst en ongewoonte, angst en ongewoonte,
angst voor honger en de ongewoonte
het te redden, wat er ook gebeurt,
waar je ook terechtkomt.

5.
En liefhebben en gedichten schrijven
kun je tenslotte overal en leven
kun je er tenslotte nergens van.