Op het podium voelde ik me werkelijk vrij
ik wist niet van de boeien die je had om mij
die ijzeren blikken, dat immer weer vragen
me naar je aard te schikken
het steeds weer dat uit lopen dagen
dat getemperde beest, zijn noeste slagen
ik dacht dat ik dansen kon of zingen
uit zijn gouden kooi me zo gaan dwingen
maar het enige vrije in mij was het verlangen
het verlangen om ooit vrij te zijn! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem