De zon is gezakt,
de schaduw strekt zich uit,
herinneringen fluisteren,
vervlogen momenten
Tijd heeft zijn sporen nagelaten,
gelach en tranen,
verweven in de lucht,
ver van hier, ver van nu
De stilte weegt zwaar,
want wat ooit aanwezig was,
is nu slechts een echo,
een schim in de verte
Wat was, glijdt weg,
als zand tussen de vingers,
en in de leegte,
vind ik de ruimte om te groeien.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem