Tegen de oude kloostermoppen
weerkaatst de melancholie
kras gekrijs van kraaien
een ekster glipt er tussendoor
het koor volstaat met het relaas
van volkjes spreeuwen in de kruin
van de schaduwbiedende oude eik
het gedisharmonieerde luchtgeschal
wordt geflanneerd door kinderen
-van school gehaald door ouders-
alsof ze morgen niet meer zullen leven
zo schateren hun onbewuste longen
getergd door de te zware Lethe! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem