ਵੋ ਸ਼ਖ਼ਸ, ਮੇਰੇ ਅਕਸ ਕੋ, ਸਜ਼ਾਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਹਰ ਸਬਕ ਜਿੰਦਗੀ ਕਾ, ਸਿਖ਼ਾਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਥਾ ਕਹੀਂ ਭਟਕਤਾ, ਔਰ ਰਸਤਾ ਅਨਜਾਨ ਸਾ,
ਯਹਾਂ ਵਹਾਂ ਢੁਢਤਾਂ, ਬਸ ਅਪਨੀ ਹੀ ਪਹਿਚਾਨ ਥਾ
ਬਨ ਚਿਰਾਗ ਆਖੋਂ ਕਾ, ਮੰਜਿਲ ਦਿਖਾਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਵੋ ਸ਼ਖ਼ਸ, ਮੇਰੇ ਅਕਸ ਕੋ...
ਨਾ ਜਾਨਤਾ ਥਾ, ਕੋਈ ਮੰਜਿਲ ਹੋਗੀ, ਅਪਨੀ ਕਹੀਂ,
ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਰਾਸਤਾ, ਪੈਰੋਂ ਸੇ ਨਿਕਲਤੀ ਥੀ ਜ਼ਮੀਂ
ਕੈਸੇ ਕਦਮ ਉਠਾਨਾ, ੳਚਾਈਓਂ ਕੋ ਛੂ ਜਾਨਾ,
ਚੁਪਕੇ ਸੇ ਹੌਂਸਲਾ ਮੇਰਾ, ਕੋਈ ਬੜਾਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਵੋ ਸ਼ਖ਼ਸ, ਮੇਰੇ ਅਕਸ ਕੋ...
ਆਸਮਾ ਕੋ ਜ਼ਮੀਂ ਪੇ ਕੈਸੇ ਹੈ ਲਾਨਾ,
ਕੈਸੇ ਫ਼ਲਕ ਪੇ ਆਸ਼ਿਆਂ ਹੈ ਬਨਾਨਾ
ਖੌਆਬ ਔਰ ਹਕੀਕਤ ਕੇ ਫਾਂਸਲੇ,
ਮਿਟਾਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਵੋ ਸ਼ਖ਼ਸ, ਮੇਰੇ ਅਕਸ ਕੋ…
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem