Op het werk zaten er twee duifjes die zich nestelden in de tochtige hoge koude harde stalen roosters en niemand bemerkte dit, behalve ik dan natuurlijk, die daar de romantiek wel van in zag! Weg van de kraaien en kauwen en samen een toekomstje bouwen. Hard werkend, takje voor takje, even dicht tegen elkaar. Kopjes omhoog langs elkaar en tegen elkaar en omlaag. En vlug verder bouwen, takje voor takje. En als de wereld trouw wil zijn, bieden we hoop, takje voor takje, uit de puin verrijst dan heel misschien wat hoop voor Aleppo, Kirkuk, Duinkerken, Calais. En heel misschien met een beetje geloof of vertrouwen gepeperd met heel veel liefde, ontstaat er dan Nieuw leven, nieuwe hoop! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem