Zij Is Het Licht Van Leningrad Poem by Madrason .

Poesjkin gelezen, poeske gegeten,
ze zegt dat ze niet goed,
niet goed is bij haar
hoofd 'zo te zeggen'
-van zinnen beroofd-
maar 'nee', ze Is het gezicht,
de spreekbuis van 3 jaren,
vol van honger en ontheemd,
ze lag nog halfwarm naast haar
in bed, moeder is dood,
zusje zocht naar vuur,
viel van haar stoel,
een zuchtje ze was koud,
op de straten lagen ingepakte
lijken -die zoeven nog liepen-
misschien zelfs heerlijk sliepen
wachtend op de dood
gevallen in de goot,
ze vielen om zoals
bevroren takken braken
en op het kerkhof
lagen de mensen
als stalen baken,
het staal kon
niet de bodem in
bij dertig graden min,
aanschouwde ze
de trotse
piramides voor Stalin,
en Hitlers' gedrocht
-'t beleg van Leningrad-,
bloedende lijken
zo-even wat leven gejat,
en met een bijl boven de
kat -genaamd Streepje-
kan zij ons dit vertellen,
zij die moest
koppensnellen
in haar eigen licht,
zij die dit is
-je moest eens weten-
Poesjkin gelezen,
poeske gegeten,
zij is dit gedicht;
Zij is het licht
van Leningrad!


Madrason aug 2013