Zodra Je In De Spiegel Kijkt Poem by Madrason .

Wanneer ik 's morgens
in de spiegel kijk
zie ik een vreemd
wit stevig lijk
dat kijkt
naar mij.

Maar ja dan denk
ik, ik ben rijk
en vol van
slank gebaar,
was ieder maar
zo olijk.

Lelijk ben ik
niet misschien
heb ik wat
sterker ++ nodig
maar zolang ik
het zelf niet zie
lijkt me dat
zwaar overbodig.

Ik ben vaak vrolijk
maar achter elke
grijze haar
schuilt ook
een vette traan,
vooruit nu toe
niet plagen meer
ik snik hier
al dagen zo zeer
zoals een lekke kraan.

De ironie van het
bestaan zal op je
tronie staan
en zodra je
in de spiegel kijkt
dan blijkt al snel
-het gaat heel snel, jawel, -
het klinkt vast
zeer gemeen;
dat niemand is als iemand
en we zijn als iedereen.

Madrason 01-05-2013 voor Esme V