Να Μη Νυχτώσει Poem by elena anastasiadi

Μόνο όταν νυχτώνει μ'αγαπάς.
Και καμιά φορά δεν εμφανίζεσαι όλα τα βράδια που περνούν κι εγώ σε αναζητώ.
Είσαι άδεια και μένεις κρυμμένη μέχρι να ξαναγεμίσεις.
Εγώ όμως σε χρειάζομαι ακόμα και όταν ο ήλιος λάμπει.
Σε παρακαλώ, μη με αγνοείς. Μην αδιαφορείς για τα δικά μου θέλω.
Μα πού είσαι; Μου λείπεις πολύ.
Βγες να δω την παράξενη ομορφιά σου.
Λάμψε πάνω μου.
Ξέρω, πρέπει να βραδιάσει, αλλιώς δεν θα μ'αγαπάς πια.
Και ίσως, αν σε αντίκριζα κι όταν τα άστρα του ουρανού είναι αόρατα, να μην σ'αγαπούσα τόσο ούτε εγώ.
Να μη νυχτώσει, γιατί ξέρω ότι θα με εγκαταλείψεις ξανά στην ανατολή.
Ωστόσο, θα σε περιμένω.
Κάθε βράδυ.
Γιατί μόνο τότε μου δίνεις φως;