Για τον παπά της πόλης κάποιοι, ‘λεγαν πως το ‘τσουζε αρκετά…
Από τ' ανάμα ως τη ρετσίνα, τα βήματα δεν είν' πολλά…
Ποιος ξέρει; Ίσως, να ‘χαν δίκιο… Είχε η μύτη του ένα χρώμα!
Μα όταν ευχόταν για τα Δώρα, γονατιστός πάνω στο χώμα,
πως άλλαζε, Θεέ μου, η μορφή του! Κι οι άγγελοι έρχονταν σιμά…
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem