Η Πρίζα Poem by Kostas Lagos

Το άστρο μου σαν γεννήθηκα το είπε καθαρά

λαμπρό μέλλον διαγράφεται με γράμματα χρυσά

λεφτά, σπουδές και γράμματα, όλα δικά μου θα'ναι

γυναίκες όμορφες πολλές γάμο θα μου ζητάνε

Που στράβωσε, να ήξερα, η δόλια μου η μοίρα

και τόσες πίκρες και κακά επάνω μου τα πήρα

Έφταιγε που ήμουνα κουτός μα και τεμπελάκος

ή που ήμουν άσχημος και ολίγον σαλτιμπάγκος

Αχ! να 'ταν η βαρεμάρα προτέρημα μεγάλο

τα πράγματα που θα 'κανα θα προκαλούσαν σάλο

Μα έτσι όπως τα έφερε η κακιά μου ρίζα

μου βάζει η γυναίκα μου το χέρι μου στη πρίζα!