Στο Μαίναλο Κυριακή,20 Μαρτίου Poem by dimitrios galanis

Η πορεία για την ψηλότερη απ' τις τρεις κορφές,
''τις μακάριες πέτρες...
τ' αυτόκτιστα μετερίζια'' της λευτεριάς, *
της ανεξαρτησίας και της αντίστασης.
΄Ηπιο το βορεινό μονοπάτι σου δίνει την ευκολία
να μη φοβηθείς ούτε ''μανία ούτε παραφορά θεία''.**
Χωρίς κουδούνια, βελάσματα και γαβγίσματα πια,
δεν επρόκειτο του Πάνα ν' ακουστούν κραυγές.***

Απαλός ο τριζάτος ήχος
από τ' όψιμου χιονιού τα κρύσταλλα
που θραύουν τα βήματα
εκεί π' αφήσανε τα ίχνη τους τη νύχτα
λαγοί, αλεπούδες κι αγριογούρουνα.
Ελαφριά, καθώς μετ' εμποδίων, η πτώση
των παγωμένων κεριών που ξεκολάνε απ' τα ελάτια.
Ο ήχος τους ευχάριστη συνοδεία.

Από πρόνοια, μη σε κουράσ' η κλίση της πλαγιάς,
κοντοστέκεσαι να ανταποδώσεις το χαμόγελο
σε μομονωμένες ή συστάδες ίριδες, ανεμώνες και κρόκους
που, δίχως κανένα δέος κοντά στον πάλευκο επίμον' ακόμα γείτονα,
βιάστηκαν να το φορέσουν.
Στης ευωδιάς του το κάλεσμα τα έντομα κατέφτασαν.
Δε χρειάζεται να σκύψεις. Οι σχισμές των βράχων δίπλα σου,
φιλοξενούν αγριολούλουδα προσιτά και στα δικά σου ρουθούνια.
Ξαφνιάζεσαι π' ακούς τις πέρδικες να 'το λένε' στις κορφές.
Προετοιμάζεσαι για την πιθανή ηχηρή συναπάντηση.

Δε βιάζεσαι.
Σε λίγο χαίρεσαι κι ο ίδιος την πιο ψηλή κορφή.
Ρίχνεις από κει τη ματιά ολόγυρα, πέρα μακριά
κι απορείς με τις διαστάσεις και τους ορίζοντές τους.
Από κει ψηλά νοιώθεις με μιαν αίσθηση ταπεινή
πως, χωμένος στου κόσμου σου τα κοντόφθαλμα διαφέροντα,
δε μετρούσες τα μεγέθη
στη σχέση τους με την προοπτική των μεγάλων διαστάσεων.
...............
*Λόγια του Θ.Κολοκοτρώνη για τις οχυρώσεις του στις τρεις κορυφές
πριν από την επίθεση στην Τρίπολη.
-κατά την κατοχή ομάδες αντίστασης βρήκαν εδώ καταφύγιο
[μεταξύ τους κι ο πεθερός μου]
** η έννοια της λέξεως Μαίναλο[=μανία, οργή θεϊκή]
*** το κύριο ενδιαίτημα του Πάνα ήταν το Μαίναλο της Αρκαδίας.
............................................................