Afscheid Poem by Madrason .

Afscheid

Het is maar net begonnen
en steeds begint het weer
en het doet zeer
en ik heb geen verweer
meer er tegen
ik sta hier alleen in de regen
verlegen te wachten
mijn hart doet me smachten
verlangende nachten
verlengen het kwellen
optellende kwetsuur
van de herhaling
de dressuur die moet leren
kleedt je in het leven warm
en voel vertrouwd die arm
om je schouders geslagen
leer het leven te dragen
zoals een warme jas
als was het pas
als was het slechts
en weer steeds
en telkenmale
wederkerende
herinnering. M

Wednesday, March 30, 2016
Topic(s) of this poem: memories
COMMENTS OF THE POEM
Edward Kofi Louis 30 March 2016

Mijn hart doet me smachten! With the muse of the memories of life. Thanks for sharing.

0 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success