Яшчэ здольны балець,
яшчэ здольны пакутаваць,
яшчэ здольны памерці,
я разбіваю душу і рукі аб камяні і сцены,
якія мяне абступаюць.
Я парываюся з мінулага ў сёння, з бяспекі
ў свабоду.
Але мы твая абарона, - пярэчаць мне
камяні і сцены, - мы тваё вонкавае цела,
мы ратуем цябе ад спёкі і сцюжы, ад
агню і вады, ад кулі і шаблі,
бо ты яшчэ не здольны не балець,
бо ты яшчэ не здольны не пакутаваць,
бо ты яшчэ не здольны не памерці.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem