Ben Het Verschil Poem by Madrason .

De uit-vaarder die zelf al halfdood was
keek in een meer dan half leeg glas
maar had nog nooit een eigen kist gemeten
voor de dag kwam van het groots geweten
mocht hij nog vaak de klus voor and'ren klaren
om van de dood geen feest te maken
dat noemt men heus de dood verzaken
men moet toch weten hoe men uit wil varen
zo aan het leven blijven hangen al die jaren
dat is toch iets als angst die maar blijft staren
de slangen schudden steeds hun jasje af
maar ons laatste jasje is de as of is het graf
geen nieuw lijf of een vers verblijf
al komt dit alles wel tijdens het hemelvaren
zag ik ginds niet het narrenschip zeer goed gevuld
het leven een seizoenen spel voor het geduld
men neemt en geeft en staat en gaat
en is in wezen steeds te laat
geluk ligt op het aangezicht geschreven
de sterren en de zon, de rechten en de scheven
strooi met confetti en zing samen tralala
en dans een knekeldansje of de pierlala
drink bier en wijn verdrijf chagrijn
en maak plezier al boven op mijn kistje
ja blaas eens op de hoempapa
ik ben een blad al aan een boom
ik heb een tante en een oom of twee
ik weet niets van het leven en heb geen idee
alleen dat ik begin en einde ben en niets echt ken
dat ik wordt afgeworpen door de zwaartekracht
gevangen door het pneuma dat me zal verwarmen
opdat ik rijk sterf, juist zoals de armen
en als dan deze vogel is gevlogen
toon dan tenminste wat respect en mededogen
en maak een grap over hoe ik werk'lijk was
drink nog een glas en hef het hoog
en houdt zo ook de wangen droog
want heus het mag, neem afscheid met een lach
en vier de eindigheid van het bestaan
je zult het zien daarna zal alles werk'lijk beter gaan. M