Het zompige gras
dat zo rijk aan leven was
heel eventjes matras
wat zoeven nog zo
vol van leven toch
was, neergestreken
‘plof' zoals de Big Bang
een oerknal
dof en nat en mat
zo klonk het ook in
den beginne maar
nu als laatste zucht
daar werd verzucht
een laatste happen naar
een laatste lucht
de protagonist
zal worden
gemist
dit is zijn einde
……………...
eindeloos verpoosde,
kwijnde de eenzaamheid. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem