Desemler Poem by Muhammed Emir Faarisoglu

Bir gün desem ki
Şöyle bir kahve içelim
Acısından hatırından muhabbetinden
Oturup bana ait sahillerin birinde
Şiir okusam
Duraklasam yüzüne baksam
Bir iç çeksem
Şu eşsiz duygunun hissiyatını
Bütün hücrelerimin çekirdeğine işleyerek
Hep desemde kaldı bunca buluşmalar
Desem diye diye diyemedim bir türlü
Ah şu desemler olmasaydı
Ah şu utanç duygusu olmasaydı bazen
Dediğim neler olurdu bizi bahtiyar edecek

Merhaba desem
Çok mu abes kaçar bilmiyorum
Şimdi ki merhabaların da içi boşaldı
Eskisi gibi kavuştakları süslemiyor artık
Gel biz eskilerde yaşayalım
Eskiler gibi sevip
Eskiler gibi bağlanalım eşsiz birlikteliğe
Gel biz eski kadim toprakların üzerinde buluşalım desem
Hep desemde kaldı bunca buluşmalar
Desem diye diye diyemedim bir türlü
Ah şu desemler olmasaydı
Ah şu iç çöküntüler olmasaydı bazen
Dediğim neler olurdu bizi bahtiyar edecek

Boşver sen
Git gidebildiğin her yere
Bu derin bataklığın içerisinde sürünme
Sürünme bu yalnız kalabalığın içerisinde
Benim yaşantım koskoca bir bataklık sevgilim
Ve ben
Seni bir bataklığın içerisine sürükleyecek kadar
Bencil olmadım henüz
Şükür ki desemde kaldı iç demeler
Yoksa kendime okuyacağım lanetler dökülürdü dilimden
Git
Git ama hiç olmazsa bir bataklığa düşme
Aklım sende kalır
Çünkü senin kalbin bir bataklıkta yüzecek kadar hafif değil bence
Saflığıyla yükle kalbini ve git
Git seni ve senden gelecekleri mutlu edecek her yere
Çünkü çocuklara hüzün yakışmıyor