ધિરજ નુ ઘરેણું.. Dhiraj Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

ધિરજ નુ ઘરેણું
બુધવાર,9 ઓક્ટોબર 2019

દુનિયા ના લોકો ઝેર જાહેર માં ઓક્યા કરે
મન માં આવે તેમ બક્યા કરે
મને હંમેશા કહે અભણ
અને કર્યા કરે ચણભણ

હું કદી કોઈ ને કવેણ ના કહું
મારા કામ માં મસ્ત રહું
નિજાનંદ જેવો કોઈ આનંદ નહિ
એકલતા જેવો કોઈ ભાઈબંધ નહિ।

લોકો ની હું સંભાળ લઉ
જતા આવતા તેમના સમાચાર પૂછી લઉ
જરૂરત પડે તેમનની પડખે પણ ઉભો રહું
ઉઠતા ઉઠા એમ પણ "જરૂરત પડે તો કહેજો" એમ પણ કહું

છતાં તે લોકો કહે "હું વેદિયો અને નાસમજ"
ઘર નું બાળી તીરથ કરે એવો મૂરખ
"આ તે કેવું ગણિત" મને ખબર ના પડી
પણ મન માં ખીજ જરૂર ચડી।

" નેકી કરો" અને કુવા માં નાખો
યાદ રાખો તો થાય ને ડખો
મારે તો સુધારવો મનખો
આજદિન તો આજ રહ્યો છે અભરખો।

માનવ થાઉં તો પણ ઘણું
આજ છે મારી ધીરજ નું ઘરેણું
યાદ રહી જાય મારેલુમહેણૂ
પાછું કદી ના ખેંચાય કહેલું।

હસમુખ અમથાલાલ મહેતા
પ્રેરણા: હર્ષદ ગોસાઈ