Hypocratie Poem by Madrason .

Hypocratia, hypotens en hypocriet
zo zingen we het waanzinslied
dans maar op de klappen van de zweep
ook al weet je heus wel dat de sleepwet voort zal gaan
in een graaicultuur worden de bodems kaal
men vindt er straks zelfs niet meer een schamper mineraal
of nog wat letters voor een schoon verhaal
dat wordt een sidderaal met kaal beslag
angst en terreur worden omarmt
door wapenindustrie en technocraten
die willen toch enkel maar over de baten praten
maar zien niet dat ze praten over gaten en hiaten
gestrand beland aan cirkelredeneringsstrand
in hun kogelvrije bootjes van illusies
ik ben de slang die bang van stok af kruipt
ik ben de ruif die niet meer langer druipt
Oh Zeus, Oh Caduceus, oh dwerg die ooit toch reus
men laat ons toch geen ware keus
de eed van willekeur omarmt men nu
dat is toch dan het groots Verraad
dat is de staart toch vol van kwaad
wat moet ik dan nog borgen of verzorgen U
men kijkt alleen naar nu en niet naar morgen
waarom als men de kluit bedriegt en liegt niet zelf bedriegen
niemand, niemand leeft toch nog enkel van wat vliegen! M