Love Does Not Die/Η Αγαπη Δεν Πεθαινει Poem by Mary Skarpathiotaki

LOVE DOES NOT DIE

My sun, you are gilded and you go around the world
in the heavens you walk, did you not see my Good?
shiny Radial wreath always worn
Reveal my chariot, in my short time!

Why does the wound hurt me unjustly,
it weighs on me.
But others have noticed an element passing by you!
He wears an oak handkerchief, I ask him, he is silent...
I am surprised and I cried but he does not speak to me!

Did you not see the light of dawn, a Sunday moon?
Father Nereids, do not long for someone now holding.
Look in front of the twilight, holding a small pitcher,
Arni drinks the water standing greets us!

Is he not in the cold and leaning away?
On a rough road, what fate silences him?
An afternoon maine snarls at me and cries.
Which place did he find to cross?
My dear, do not go!

Others tell me that high up, angels are talking to him
the clouds gather at night..
They hand out presents to children, ask for mortals, laugh.
At the time of the sternal angel, my hand will be extended! !

Beauty is not lost! Love does not die! !
What if I hurt? In vain. What black if I wear?
For a happy song, let me cry more...
Light goes up,
is born
he comes back to us again! ..
.....

® Mary Skarpathiotaki


Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Ήλιε μου χρυσοστόλιστε και κοσμογυρισμένε
στους ουρανούς που 'πορπατείς μην είδες τον Καλό μου;
λαμπρόΑκτινόμορφε στεφάνιπάντοτε φορεί
Φανέρωσε το αρματόφορε μου, στον λιγοστό καιρό μου!

Γιατί πονεί μου η πληγή τ' άδικο,
με βαραίνει.
Μα άλλοι μου 'παν παρατήρησε στοιχειό πλάι σου περνάει!
Φορά μαντήλι από δρυ ρωτώ'νε τον, σωπαίνει...
Ξαφνιάζομαι κι έκλαψα μα μήτε μου μιλάει!

Μην είδατε φως της αυγής, μιας Κυριακής φεγγάρι;
Του 'πα Νηρηίδες, μην ποθεί κάποια τώρα κρατάει.
Δείτε μπρος στην λυκόβρυση, κρατά μικρό πυθάρι,
πίνει της Άρνης το νερό στέκει μας χαιρετάει!

Μην είναι σε κρυόβρυση κι αποσταμένος γέρνει;
Σε κακοτράχαλο δρομί, ποια μοίρα τον σωπαίνει;
Ένα απομεσήμερο μάϊνα μου μηνείκαι κλαίγει.
Ποιο μέρος βρήκε να διαβεί.
Καλέ μου, μην παγαίνεις!

Άλλοι μου 'πανε πως ψηλά,αγγέλοι του μιλούνε
ενώνονται τα σύννεφα την ώρα που νυχτώνει..
Μοιράζουν δώρα στα παιδιά, θνητούς ζητούν, γελούνε.
Την ώρα τη στερνή π' αγγελικά, το χέρι θα μ' απλώσει! !

Η ομορφιά δεν χάνεται! Η αγάπη δεν πεθαίνει! !
Τί κι αν πονώ; Ματαίως.Τί μαύρα κι αν φοράω;
Για σε χαρούμενο άσμα πιότερο να λαλάω...
Πάει ψηλά φως,
γένεται'
γυρνάει μας ξανασταίνει! ..
.....

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη