Men droeg
Ooit Genoeg
steeds weer
op handen
geen oogopslag
geen woord terug
en sjagrijn
zo kan hij
misantropig zijn
en als men
dan toch nog
aandacht krijgt
dan is het heertje
Nooit Genoeg
een onverzadigbare
regenbui tot na
de kroeg
ach laaf je maar
gretig aan de liefde
die je nu
nog krijgt
maar werkelijk
niet verdient! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem