Not Spoken Words/ Poem by Mary Skarpathiotaki

ΑΜΙΛΗΤΑ

Ο κήπος της Εδέμ,
καλέ μου,
έμεινε ορφανός.

Σκούριασαν
οι φαύλες σκέψεις
των ανθρώπων,
το αιώνιο κλειδί της Παράδεισος.

Τον δρόμο ποιος όρισε;
Ένας Θεός σε πάλη με έναν αντίθεο μέσα μας.
Για το πώς και τοτί,
από εδώ και πέρα.

Κρύος χειμωνιάτικος καιρός,
σαν τις καρδιές των θνητών σε απόσταση.

Δρόσος τα χείλη σου
και πόθος τρελλός
τον δρόμο ορίζει
κυβερνήτης τρελός
και αντίθεος
Το πώς το αν,
το από δω και μπρος.

Η ζωή μας ανθός
κι ένας κόσμος καιρός, ωραίος, φωτεινός
ή μαυρος, σκοτεινός!

Άσπρα τα σύννεφα
συρρέουν
στο μπλε βαθύ όλου του κόσμου
στα αμίλητα.

Κύματα οι έρωτες
που πλέουν,
στο ενστικτώδες βλέμμα σου
έρωτες που 'σπουν,
στη πλώρη σου
κι εγώ βυθίζομαι το δίχως άλλο.

Δως μου το φως από τη ματιά σου!
Τα χείλη σου θωπεύουν τα άστρα μου,
φωτογραφία εποχής.
Κάπου στην αρχή
μιας γιορτής
φεύγεις.

Δεν μίλας'σιωπάς.
Και σε όλες τις νότες
μουσικός γίνεσαι
νυχτερινής μου χαράς.


Στο όνομα σου ακούν
οι αδύναμοι.
Κοφεύουνε οι ισχυροί,
της γης.
Σε ένα Ντο
και σε έναΛα χορεύοντας,
γεννήθηκες εσύ, λεβεντιά,
της δικής μας Φυλής.

Του παραλόγου άδεια μου
ζωή
του Παραδείσου η τιμή!
Σχισμένοκαι νωπό
από αίμα το Κρίμα έχει για πάντοτε χαθεί
σε μάταιες θυσίες,
σε δάκρυα σωρό
Βάραθρο αβύσσου
κενό η επιστροφή
καταδικάζεται η αμαρτία
στο υπόλοιπο χαρτί.

Μααπό όλες,
εγώ πιο διαλεχτή
για να χαθώ μες τη δική
σου αγκαλιά, την εκλεκτή!
Προορισμένη, θαρρείς
ως μία να 'μαι και μοναδική! ..

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη


UNKNOWN

The Garden of Eden,
my dear,
he remained an orphan.

They darkened
the vicious thoughts
  of the people,
the eternal key to Paradise.

  Who set the road?
  A God in a fight with an opposite within us.
How and what,
from now on.

Cold winter weather,
like the hearts of mortals in the distance.

  Dew your lips
and craving crazy
the road sets
  crazy ruler
and vice versa
How if,
here and there.

Our lives blossom
and a world of weather, beautiful, bright
  or black, dark!

White clouds
swell
in the deep blue of the whole world
in the unconscious.

Love waves
sailing,
in your instinctive look
erotic love,
in your bow and I sink in the other.

Let me see the light from your eyes!
Your lips shine on my stars,
season photo.
Somewhere in the beginning
a celebration
  you're leaving.

You're not talking 'live'.
And in all the notes
you become a musician
  my nighttime joy.
 

In your name they hear
   the weak.
  The powerful are killing,
land.
  In a Do
and in a la dancing, you were born,
leventia,
  of our own Race.

My absurd leave
  Zoe
of Paradise the price!
Torn and fresh
  from the blood the Crimea has been lost forever
in vain sacrifices,
in heaps of tears
Abyss Cave
empty return
  is condemned to sin
on the rest of the paper.

But of all,
me more selective
to lose myself
  hug you, fine one!
Designated, you will
as one to be unique! ..

® Mary Skarpathiotaki