زمینِ مادر، پا به ماه است (Persian) Poem by Farzad Jahanbani

آی مردم!
« زمینِ مادر» را ببینید ؛
که چه نالان است و چه به خود می پیچد
زمین آبستن است؛ پا به ماه « ابدیت »
و برایش بیشتر از این بد است ؛
از این همه حس «اضطراب» ؛
این همه حس قساوت ؛
این همه خونریزی ؛
این همه جهل
آخرشاید«سقط»شود،این نوزاد
و آنگاه تنها «ابلیس» نامی
می خواندش به نامِ
«سقوط»

***

آی مردم!
«زمینِ مادر» را ببینید؛
که چه نالان است و چه به خود می پیچد
زمین آبستن است؛ پا به ماه « ابدیت »
و برایش بیشتر از این خوب است ؛
ازاین ذره حسّ «آرامش» ؛
این ذره حس انسانیت ؛
این ذره مهرورزی ؛
این ذره عقل ؛
تا شاید به دنیا بیاید، این نوزاد
و آنگاه «یکتا خداوندگاری»
می نامدش به نامِ
«ظهور»*

فرزاد جهانبانی
21.7.1394
13.10.2015

* و آن نوزاد بلوغی پیش روی دارد به نام «عروج»

حق کپی رایت این اثر با شماره 390952 (شعرنو) فقط متعلق به صاحب اثر می باشد.