Sembreak Poem by Karl Gerald Saul

Kaibigan,

Naalala mo pa ba ang masasaya nating kwentuhan?
May konting joke lang iyo mo na agad tatawanan
Sumasabay pa ang mga laway mong nagtatalsikan
Na nagkalat sa mukha kong iyo mo pa ngang pinupunasan

Sa kanto,

Naalala mo pa ba ang ating istambayan?
Nagpapasama ka sa’kin matanaw mo lang ang crush mong dadaan
Ngunit dedma ka, hindi ka nilingon kahit sinigaw mo na ang pangalan
Kaya minsan umuuwi tayong ikay bigo at kung minsan ay luhaan

Sa tabing ilog,

Iyo mo rin bang naaalala’t natatandaan?
Sa puno ng mangga doon tayo nagtayo ng bahay-bahayan
Dun tayo nagdadala ng pagkain para sabay tayong mananghalian
At dun ko na saksihan ang iyong kakaibang katakawan

Pagkatapos ng bakasyon, sabay tayong pumapasok sa eskwelahan
Kapag break time magkasamang nakikisalo sa mga kaklase, nakikipagburautan
Sa takdang aralin sabay tayong gumagawa at nakikipagkopyahan
At sa pag-uwi sabay din tayong dumidiretso sa komputeran at bilyaran

At nung nagsembreak,

Asan ka na nga ba aking kaibigan?
Hindi na kita nakita’t matagpuan sa kung saan
Lumingon na ako sa likod, kaliwa at sa kanan
Ngunit ang anino mo hindi ko na matagpuan