Straks Gaat De Dood De Ladder Op Poem by Madrason .

Terwijl het avondrood nog lauw
in haar steigers staat klinkt
wat houterig het gerammel
op een afgeraffelde gitaar
een stem zingt geslachtsloos
gedachteloos naast een ladder
straks gaat de dood de ladder op
en vindt er een nieuw huisje
de klaagvrouw wordt - beklagenswaard
om het bestaan en toegedaan -
gevraagd de rit naar boven
te bejubelen en twee muildieren
rennen achter een kruisende stoet
aan tot de voet van de volgende
magazijnmuur van de dood
alhier gaan we zonder moeite
binnen 60 minuten efficiënt
milieuvervuilend de lucht in
met in de fluim van rook
wat arrogant de enige slinger
en een walmend; Fade out… ‘I did it my way! ' M