Stroming (Preliminary Version 2!) Poem by Rob de Ronde

hij deinde mee
op de stroming
op de deun van het
oneindige
van het heelal
het water
de lucht
de aarde

in die tijd
beleefde hij
vergat hij
maar bovenal
verloor hij
alles
en
niks

vele tegenstrijdigheden
beheersen
overheersen
maar die
deining
op de golven van de
stroming
blijft

stroom van de liefde
stroom van de mensheid
overstroming van gevoelens
overstroming van woede

op alles dreef hij mee
op alles werd gewed
zet in
incasseer
en deel uit
open de doos van Pandora
open de kamer van Blauwbaard
open de Oubliette

het is tijd voor moois
het is tijd voor mij
de natuur
gevoelens en emoties
hoe basaal ook

donderdag 18 september 2009
19: 23

ik weet zeker
wanneer anders
een gelijke beker
met nieuwe meanders

alles dan nieuw
wanneer weer
mijn Achilles hiel
meer en meer

het geeft weinig
wanneer daar
niets meer heilig
laat mij maar

er is berusting
wanneer weggelegd
een niet ontmoeting
ik heb gezegd

wel een verlies
wanneer toch
ik niet kies
ik ben nog

woensdag 23 september 2009
22: 31

het doet goed
na zorgvuldig nadenken
een beslissing te nemen
en jezelf daarmee gratie te schenken

na drie jaar
was de tijd daarvoor daar
een beslissing is genomen
en ik vond het niet eens raar

mijn oude vrienden
maar zeker dus ook mij
een beslissing was goed
dat kon er bij mij zeker bij

voor hen een uitleg van reden
voor mij een luchtend hart
een beslissing was nodig
het lot en vriendschap te lang getart

woensdag 23 september 2009
22: 55

tijdens de snelheid
gemaskeerde zon
aan het zicht ontnomen
boomstammen verlengen
we gaan sneller
tijdens mijn snelheid
doorheen het leven
verlengen gedachten
verlengen de dagen
verlengd zich het verleden
en daarmee
wordt mijn toekomst beknot
verminderde tijd
verminderd vermogen
ik heb tijd genoeg
maar kom toch te kort
tijd en snelheid
relatief natuurlijk
gemeten aan de standaard
staan we allemaal stil
hoe we ook proberen
te beïnvloeden
we staan allemaal stil
ook ik
er is geen machine
geen truc
om tijd en snelheid
te beïnvloeden
ik sta
ik kijk
er gebeurt

donderdag 24 september 2009
20: 47

mijn tijd stroomt
één richting uit
wordt gevoed door
meerdere bronnen
een steen verleggen
haalt niets uit
de chaos theorie
houdt geen stand
net als bloed
stroomt water
waar het niet kan
en komt altijd
op het laagste punt
uit
mijn tijd stroomt
gelijk water
daar waar het
eigenlijk niet kan
maar altijd
naar dat ene uiteindelijke
punt toe

donderdag 24 september 2009
22: 36

tijd heeft me weer ingehaald
net nu het moois aan de beurt was
zijn de messen weer afgedaald
en nadert het zwaard alras

zo bijna weer op de stroom van haat
is ingrijpen aan de orde van de dag
als ik dat ene ultieme maar laat
en ruimte laat voor een lach

als dat tot de mogelijkheden behoort
levert dit alles nog wat goeds op
is niet mijn levenslust vermoord
en staat niet alles op zijn kop

dat alles zie ik nu nog niet
dat waarvan ik hoop dat mogelijk is
dan ligt de tijd in het verschiet
en voelt de leegte niet als een gemis

vrijdag 25 september 2009
19: 05

verjaardagsvers

oh, wat waren wij heden blij?
nou vergeet het
het was zoals mijn stem mij zei
zelf gevangen in mijn net

moeite moe en leeg als vaak
liep ik door de zon er naast
ik stel het niet aan de kaak
stapte door met grote haast

wel heerlijk zonnig najaarsweer
om je hoofd te klaren
sla ik dan niet mijn blik teneer
is er ruimte om ze te baren

nieuwe winkeldochters voorraad
om schappen en papier te vullen
grote winst, woord bij daad
zonder versierselen en krullen

zaterdag 26 september 2009
22: 38

het laatste dat ik verdedigen moet
ligt heel diep in mij verborgen

komen ze daaraan met vuile handen
moet ik de afweer verzorgen

wil weg, lichaam weg, hart weg
eigenlijk niet te bevatten en te geloven

die laatste lichtstraal in mij
is alles wat ik mijzelf kan beloven

niemand mag daar aan komen
ultieme middelen nodig

is zelfs dat niet mogelijk
dan ben ik overbodig

maandag 28 september 2009
23: 40

I

wereld in wereld
waarheid achter waarheid
werkelijkheid naast werkelijkheid
welke kies je?
welke neemt je?
welke overkomt je?
waar ben je?
waar wil je zijn?
waar moet je niet zijn?
op de vraag:
welke, waar, waarom?
krijg je nooit een duidelijk antwoord
maar
ik ben daar
en weet niet welke
of hoe die wereld
van mij
in elkaar steekt en functioneert
want
welke werkelijkheid
is
de waarheid
in
mijn wereld?

vrijdag 2 oktober 2009
19: 00

II

ik denk dat ik weet wat ik zoek
maar waar en hoe alleen nog niet
want wanneer ik denk het te hebben gevonden
blijkt dat het zoeken niet ten einde is

ben ik dan een open boek?
die bij elke horizon zegt: ziet!
daar zijn aan de horizon de gewonden
dat zijn degenen die ik zo zeer mis

zien zij mij wel of ik hen
er valt weinig van te zeggen
want de scheidslijn is onzichtbaar
hun wereld een werkelijkheid

een inspanning die ik ken
valt aan jullie niet uit te leggen
maar in mijn waarheid wel daar
weer heb ik dus geen spijt

vrijdag 2 oktober 2009
19: 27

III

de dromenvanger

de dromenvanger hing
zwevend in de lucht
steeds als ik er heen ging
vervloog hij met een zucht

was de plaats goed
of moet hij verhangen
ik heb daar wel ontmoet
nog steeds vol verlangen

daar op zijn nieuwe plaats
waaien aan van alle kanten
het geeft een ander relaas
die van die vreemde gezanten

ik dacht alles te hebben gehad
maar moet openstaan
zowel schijnend als mat
heb ik alle dromen gedaan

wat een andere positie
voor inzichten kan geven
geen zeer of repetitie
maar alleen het andere leven

verlangen trek zo waar aan
een oplichting geeft ademlucht
een bekentenis heb ik gedaan
dromen gevend aan het gerucht

de dromenvanger hangt
daar waar ik erbij kan
niets heb ik van hem verlangt
behalve leven als een man

zaterdag 3 oktober 2009
22: 44

IV

de vanger

vangt de vanger van dromen de dromen van de dromer?
of
vangt hij de dromer van dromen?
wanneer
de dromer van dromen de vanger vangt
wie is dan de jager?
de vanger van dromen
of
de dromer die verder droomt?

zaterdag 3 oktober 2009
23: 05

V

de gevangenen

één voor één druppelen ze het net in
oppassend voor verstoppingen
de één vindt de ander niet te min
maar elkaar bezorgen ze hartkloppingen

eenmaal gevangen in het net
worden ze gerangschikt
altijd de archivaris aan zet
is hij het die op logica mikt

in elk een eigen cocon
zijn ze opgeborgen voor hergebruik
de één na de ander ziet dan de zon
en daarmee opent zich het luik

de verwerkingsput gaat open
alles verdwijnt daar als sneeuw
de gevangene kan dan allen nog hopen
op een gerechte plaats in het gareel

zondag 4 oktober 2009
22: 46

VI

ik zie ze elke dag
en hoor ze
maar geluid en beeld
lopen niet synchroon
geluid is later
beeld is eerder
surrealistisch effect
wanneer ik ze zie
en
wanneer ik ze hoor
logica van de archivaris
om sporten en stromen
weer gelijk te laten lopen
ook ik niet synchroon
mijn werkelijkheid, beeld
en geluid
vaak ontregeld
zie daar dan de logica
te vinden
veel energie
gaat verloren
sneller en sneller
tot een oorverdovende stilstand het geluid verder
laat gaan maar
de beelden bevriezen
tableau vivant
terwijl het bijbehorende geluid
verder vooruit snelt
gelijk een meersporige bandrecorder
loopt de tape eraf
is het afgelopen
staat beeld in het verleden
eindelijk afgestemd op
geluid uit de toekomst
je luistert in de toekomst
terwijl het bijbehorende beeld
nog moet volgen

maandag 5 oktober 2009
22: 22

eindelijk na uren van neerstromen
laat de regen na te vallen
dan is er tijd om stil te dromen
zonder dat de druppels schallen

de lucht is nu vol zuurstof
die ik gebruik om te ademen
toch is het lenen daarvan grof
en krijgen de druppels andere namen

de aarde doordrenkt
de namen mij bekend
lijkt het een gift die je jezelf schenkt
of een vloek die je heenzendt

ondertussen regent het weer
wordt je geen tijd gegund
blijft hangen dat oude zeer
en slaat je nachtmerrie zijn munt

stromen alsmaar stromen je tranen
stromen alsmaar stromen je dromen
langs paden, wegen en lanen
is het leven eindelijk tot je gekomen

je gedachten stromen weg, uit
er blijft weinig over om te verdedigen
je kijkt jezelf aan in een ruit
en vindt het tijd je te ledigen

dan is het zover en ga je aan
ik kijk om mij heen en zie
mezelf daar voor de spiegel staan
en denk: dat is mijn evenknie!

het beeld beslaat met mist
ik sla mijn ogen neer
Pandora sluit weer haar kist
mijn traanvocht stroomt weer

woensdag 7 oktober 2009
23: 27

I

ik weet dat jij er bent geweest
maar hoe zit dat met mij?
ik heb er gelopen, dat weet ik
maar hoe zit dat met jou?
twijfel over de echtheid ervan
waarom?
ik kan mij het nog goed herinneren
maar hoe zit dat met jou?
alles nog helder voor de geest
wat zegt dat van mij?
ben jij mij of ik jou?
of compleet iemand anders?
daar de hoek om en recht door
waar komt dat alles uit?
is dat de weg naar jou, of
de weg naar mij?
de Baedeker geeft geen antwoord
alleen maar een
route
laten we dan afspreken
dat we elkaar halverwege
ontmoeten of
tegenkomen of
ontwijken want
dat zal wel het geval zijn
dat is mijn aard …

vrijdag 9 oktober 2009
22: 51

II

jij en ik draaien om elkaar heen
die maalstroom gaat naar omlaag
maar die van ons is er eigenlijk geen
die beweegt heel erg traag

niet naar beneden maar omhoog
tot een culminerend hoogtepunt
daar eindelijk is het dan droog
en wordt ons beide rust gegund

altijd eromheen, tegengesteld
jij chaos na je rust
ik de rust zoals ik heb verteld
samen zien we de verloren kust

iedereen en alles is vertrokken
alleen wij beide zijn overgebleven
we kunne alleen proberen te lokken
dat wat wij nodig hebben om te leven

voor jou is dat de wereld
voor mij is dat mij
voor beide een schuld
al zwelgend in de modderbrij

we draaien daar om elkaar
ik om jou en jij om mij heen
hier zijn we, maar ook daar
naast elkaar naar ik meen

jij bent mij en ik ben jou
een beangstigende constatering
samen drijven we elkaar in het nauw
en is de opgelopen schade niet gering

geniet van je chaos halverwege
ik geniet van de rust
wanneer wij beide hebben gezwegen
is de onrust eindelijk geblust

zaterdag 10 oktober 2009
23: 01

I

ik ben daar waar mijn woorden zijn
nergens anders kun je me vinden
op die plaats weerklinkt strofe na refrein
de herhalingen van de door mij beminden

ik ben ook in de stilte tussen de woorden
die witruimten zijn om na te denken
en om mij te transporteren naar andere oorden
daar waar zij mij de nodige rust schenken

in die tussenwereld besta ik alleen
anderen zijn daar niet te tolereren
ik heb daar immers niets voor anderen te leen
zonder mezelf afdoende te kunnen verweren

ik heb behalve mijn verzen niks te geven
dat is waar iedereen het mee moet doen
zoals ik, kunnen ze dan sferen beleven
die altijd sereen eindigen en toch koen

mocht je mij dus onverwijld willen vinden
lees dan mijn woorden en beleef
onderga gewoon de sfeer van de zinnen
dat is het ultieme van mij wat ik je geef

donderdag 15 oktober 2009
23: 03

II

heb je me gevonden?
beviel het wat je aantrof?
haalde je dat eruit?
ik kan het me bijna niet voorstellen
eerlijk gezegd
niet om interessant te doen
maar
wie is er nu niet uniek?
wie is een open boek?
wie laat zich lezen door anderen?
ik denk dat dat er maar weinigen zullen zijn!
lezen mag je me
beleven mag je me
onthalen mag je me
maar of je me daarmee kent?

donderdag 15 oktober 2009
23: 08

hoe meer ik door de wereld van Whitman reis
hoe meer ik erachter kom hoe wonderschoon die is

hoe meer ik van mezelf tegenkom en dat prijs
hoe meer ik erachter kom wat ik dan mis

hij is in alles, iedereen en overal
ik ben ik, solitair

hij predikt het lichaam en ziel op de berg en vanuit het dal
ik mezelf, dichtbij maar ver

vrijdag 16 oktober 2009
18: 42

halfduister
ze spoken weer rond
ongewild melden zij zich aan
ongewild bepalen zij gedachten
opgedrongen wildernis van emoties
in inertie sla ik gade
voel ik wegglijden
dat wat mij overeind houdt
alsof het een ander overkomt
niet mij
als een film voltrekken zich feiten
speelt geschiedenis op

door een onbewuste klik
weg
alsof alles nooit gebeurt is
die klik
een ontwikkeld mechanisme
treedt automatisch in werking
zorgt ervoor dat alles verdwijnt
mijn afweersysteem tegen alles
wat niet gewenst is
op één of andere manier

halfduister
laat eerder dingen toe
willoos maar onbewust
sterk!
in dat spinnenweb
zit
ik
is mijn ankerdraad alles
en dan twijfel ik nog …

zaterdag 17 oktober 2009
22: 46

opeens broeit er iets
een thema of iets dergelijks dat ik kan gebruiken
een tijd zingt dat rond in mijn hoofd
hoe en wat en wanneer
kan ik er iets mee?
is het van mij of kan ik
het zo bewerken
dat het van mij wordt?
als dat het geval is dan
wordt het gebruikt
eventueel uitgesponnen over meerdere
het opschrijven gaat dan vanzelf en
achteraf kijk ik wat er van terecht gekomen is en,
volgens mij heb ik dit al eerder beschreven,
achteraf corrigeer ik zelden
in die werkwijze is dus niets veranderd

blanke vellen papier
zijn nog steeds een grote uitdaging
die werken, net als iets wat ik lees,
als een rode lap
ik val aan en ga aan het werk
soms pauserend
voor de vorm
soms een sigaret
dan verder, toewerkend naar een
einde
alles ertussenin is bijzaak
het einde is het belangrijkste
dat moet kloppen
zo werk ik

zondag 18 oktober 2009
14: 07

hoe zou het zijn als je net als een vlieg facetogen zou hebben?

zou het dan mogelijk zijn om iets vanuit één standpunt van alle kanten te kunnen bekijken?

zou het dan mogelijk zijn om meerdere uitgangen of ingangen te vinden?

zou je knettergek worden van alle mogelijkheden die je op dat moment zou hebben?

beschikt je brein dan ook over facetten die die andere invalshoeken een plaats kunnen geven en ordenen?

hebben je hersencellen dan wel genoeg aan de capaciteit die ze nu hebben, of zou je hoofd opzwellen om dat alles een plaats te kunnen geven?

bij elke rondgang, in welke richting dan ook, zie je nieuwe aspecten die mee- en overwogen moeten worden

is het misschien daarom voor onze vlieg hier in huis moeilijk om de weg naar buiten te hervinden?

al dagen vliegt hij verdwaalt hier door het huis en lijkt maar niet te kunnen beslissen waar definitief te gaan

wat en hoe heeft die vlieg met zijn facetogen hier in huis gezien? gehoord? gevoeld? ervaren? geroken? gemist? beleefd? ondergaan? vermeden?

krijg ik hem te pakken, hij die binnengedrongen is juist door die opening in de deur die even was

sla ik hem dood

is ie van dat dilemma verlost

maandag 19 oktober 2009
13: 38

je loopt
je zit
je hoopt
je bidt

je gaat rennen
je gaat struikelen
je kunt mennen
je kunt duikelen

ik loop en ren
ik zit en struikel
ik hoop en men
ik bidt en duikel

ik ga heen en weer
ik ga op en neer
ik denk, hoop en beteugel
de wind onder mijn vleugel

maandag 19 oktober 2009
22: 56