Ters Yüz Poem by Muhammed Emir Faarisoglu

Bütün evreni senin önüne sermeliyim
Gözlerinden bir yaş akacağı vakit
Bir gülün yaprağı dökülsün
sen ağlama
Senin adın kazınmalı koskoca dağlara
Dağlar senin adınla yeşillenmeli
Ayak bastığın her yerde bir nefes tütüyor
Senin adın yaşamın şifresi
Güneş her sabah senin için doğmalı
senin içini ısıtmalı ilk
Ay yalnızca senin yoluna sermeli ahengini
Bir sahil kenarında hüzünlenmene yakın
Bütün kuşlar senin için dans etmeli
Kalbine en ufak bir sancı gireceği vakit
Denizler emrine amade
içinden söküp almalı o hüznü
Sen gülerken yıldızlar daha yakın
Gökyüzü hiç olmadığı kadar güzel olmalı
Ve içini yakarsa biri
Yıldızlar geri çekilsin
Hiç olmadığı kadar karanlık olsun gökyüzü
Ay sırtını dönsün dünyaya
Ve o kasvet dolsun göğsüne onların
Ecel sana selam verdiği vakit
Güneş batıdan doğsun
Seni bütün evrenin önüne sermeliyim
Bir orman filizlenmeli bütün bedeninde
Bir yaprak döküleceği vakit bir yaş aksın gözlerinden
Yapraklar dökülmesin
Dağlara dokunulmasın
Asırlık saadetlerin yel aldığı mabedler kazılmasın
Sen olmasan da ben olmasam da yeşerir dağlar elbet
Ayak bastığın her yer kirleniyor
Ayak bastığım ve bastığımız her yer
Hiçbirimiz yaşamın şifresi olabilecek kadar temiz değiliz zannediyorum ki
Güneş her sabah mermi yağmurlarının altındaki çocuklar için doğmalı
Onların içini kaynatmalı ilk
Elbet bize de bir pay düşer
Milyarlarca fotonun arasından
Kuşlar yollarına devam etsin
Sen onlar için ne yaptın ki
Mesela önüne düşen yaralı bir güvercine
Avuçlarının içinde ısıtarak yetiştirdin mi bir yardımeli
Denizler emrine amade değil olmayacak
Bir plastik parçasını tutup çıkarmak şerefine vardın mı hiç
Yahut övdün mü bir sahil kenarında izlerken sesini
Öyleyse dertlerin sana kalsın
Ne göğün güzelliğinin ne de yıldızların yakınlığının
Gülüşün ile hiçbir ilişkisi yok
Bunca ışığın arasından hala görünebilmenin sevincini yaşıyor onlar
Karanlıklara geçit yok
Aydınlık olacak her yer umudu bekleyenler için
Güneş batıdan değil
Her daim doğudan doğacak
Çocuklar için