The Creation Of The Moon - Η Πλάση Της Σελήνης Poem by Ioanna Batzou

Κράτησε η σιωπή για μια νύχτα μόνο
Κι άνοιξαν οι ουρανοί
Με φως σαν ντύσαν τη σελήνη
η σιωπή άρχισε να σβήνει

Κάλεσε η κόρη του Βασιλιά το Ρόδο της Σελήνης
Φως και δροσιά να δώσει
Τις φωτιές να σβήσει, το δάκρυ να σιγάσει
Και φωτιές και χίμαιρες να αδειάσουνε την πλάση

Αγάπη, φως κι ελπίδα και χρώματα χρυσά
Ντύσαν την ασπίδα που ο Βασιλιάς
κρατούσε για τον πόλεμο

Και η ασπίδα νίκησε
Και το πλήθος άλλαξε
Κι αγάπη και ελπίδα εβασίλεψε
Στην πλάση της σιωπής
στην πλάση της σελήνης
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

The silence holded for just a night
and the skies opened
When clothed the moon with light
the silence started to fade

The daughter of the King called the Rose of the Moon
to give light and briskness
the fires to blow out, the tear to shut out
and fires and chimeras to empty the creation

Love, light and hope and colours gold
clothed the shield which the King
Holded for the war

And the shield won
And the world changed
And love and hope reinged
over the creation of silence
the creation of the moon