The Star Of The Sky/Το Αστέρι Του Ουρανού Poem by Mary Skarpathiotaki

The star of the sky

It was about time
that I could not find
  rather than a star
  in the sky to look at me and to look at it.
I grabbed it then
  from above
I brought it next to me
and I was talking to him!
He told me about you
  that for sure
  you will come one day!

And thus
one night restless once
  where it was
August,
the scents drowned me by the sea,
the waves are soft
  and
they sang softly
like reverent sirens
  in the new
dawn
you came
and your voice music
done
to entice me
  on a new journey!

Since then
  the days were blue clouds and the nights wore
  purple color.

Another time,
  I wore your eyes
  let me see
what
you shield
and I saw
amazed
all
  the beauty of the earth together.

I got dressed then
your body
I traveled for a while
  into
  ocean suitable
kindness
I finally met
  the
  your heart!

  Since then
I dare you,
I'm not moving from
  the map of paradise.

Do not even think
and I get lost
in
this heartless world
maybe
  and cool
   asking me,
  the innocent innocent
your heart..

Let's not forget
  nowhere do you say it goes so far
  the meteoric step
  on the wrong horizon!

All I see
any longer
and I know though
from always,
  is
how
deep down too
we will be hugged
as I loved you
  once
   So I will love you no matter what happens
forever.

® Mary Skarpathiotaki




Το αστέρι του ουρανού

Ήταν καιρός
που δεν έβρισκα
παρά ένα αστέρι
στον ουρανό να με κοιτά και να το κοιτώ.
Το άρπαζα τότε
από ψηλά
το 'φερνα πλάϊ μου
και του μιλούσα!
Για σένα μου 'χε πει
πως σίγουρα
θα 'ρθεις μια μέρα!

Και έτσι
μια νύχτα άναστρη κάποτε
που 'ταν
Αύγουστος,
τα αρώματαμε έπνιγαν δίπλα στη θάλασσα,
τα κύματα θαρρείς
και
σιγοτραγουδούσαν
σαν σειρήνες ευλαβικές
στο νέο
ξημέρωμα
ήρθες
κιη φωνή σου μουσική
έγινε
να με συμπαρασύρει
σε ένα νέο ταξίδι!

Από τότε
οι μέρες είχαν γαλάζια σύννεφα καιοι νύχτεςφορέσαν
χρώμα πορφυρό.

Κάποια άλλη φορά,
φόρεσα τα μάτια σου
να δω
τί
θωρείς εσύ
κι είδα
κατάπληκτη
όλην
την εμορφιά της γης μαζί.

Ντύθηκα τότε με
το σώμα σου
ταξίδεψα για λίγο
μέσα σε
ωκεανό πρόσφορης
καλοσύνης
συνάντησα επιτέλους
την
καρδιά σου!

Από τότες
θαρρώ,
δεν μετακινούμαι από
τον χάρτη της παράδεισος.

Μην τυχόν
και χαθώ
στον
άκαρδο κόσμο τούτο
μήπως
και κρυώσει
ζητώντας με,
η άσπιλη αθώα
καρδιά σου..

Μην ξεχαστούμε
πουθενά λες κι έτσι μακρύνει
το μετέωρο βήμα
σε λάθος ορίζοντα!

Το μόνο που βλέπω
πια
και ξέρω όμως
από πάντοτε,
είναι
πως
βαθιά συ κι εγώ
θα μείνουμε αγκαλιά
καθώς σεαγάπησα
μεμιάς
θα σε αγαπώ λοιπόν ότι κι αν τύχει
παντοτινά.

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη